Beeldend kunstenares, poppenmaakster, creatieve kracht beeldend
Ik maak veelal vleeskleurige nylonobjecten van panty's omdat dit materiaal zacht, aaibaar en snel te vormen is. Door de bewust gekozen vleeskleurige nylon krijg ik het gewenste organische effect.
De nylonobjecten zijn wie ze zijn en ieder die ze aanschouwt, ervaart ze op zijn of haar eigen unieke manier en die ruimte wil ik juist scheppen. Alle reactie's zijn goed.
Ik wil de toeschouwer uitdagen om goed te kijken, zich te verwonderen en te voelen van binnen. Sommige mensen zullen met angst en afschuw kijken en andere krijgen juist de drang om het nylon aan te willen raken.
In mijn nylonwerk staat het menselijk lichaam altijd centraal, de nylonobjecten kunnen portretten zijn maar ook alleen herkenbare lichaamsdelen.
Tijdens het maakproces van een nylonobject laat ik me leidden door de vormen die het materiaal mij als het ware kado geeft via licht en shaduw werking en doordat ik in de nylon kneedt en naai met naaigaren, deze vormen ervaart men vaak heel verschillend. Voor mij zijn het vormen met kracht, kwetsbaarbeid en stilte te samen en zo inspirerend dat ik ze juist laat zijn zoals ze ontstaan en verander daar niets of heel weinig aan.
Tuurlijk glijden als vanzelf ook mijn eigen op dat moment aanwezige gedachten's, levensbeleving en gevoelens er in mee.
De toeschouwer hoeft deze gedachtens en gevoelens van mij niet te weten. Dat is voor mij niet van belang. Het zijn verlangens naar vrijheid, lef, aandacht, angst, geborgenheid, jezelf willen verstoppen, openheid, kwetsbaarheid, gewoon het zijn .. een nylonobject laat ik los als mijn intuitie dat mij verteld, daarna gaan de nylonobjecten hun eigen leven leidden.
Mijn werk ligt op de grens van kunst en theater, deze combinatie kunst/theater ben ik vanaf eind 2013 meer gaan uitkristalleren, Oma met tijgerbeer is mijn eerste levensgrote theaterpop waar ikzelf van 2014 tot 2016 mee ben gaan performanen onder begeleiding van Babiche Ronday en Wensley Pique. In deze periode ontstaan meer herkenbaren beelden figuren en portretten, lijn in werk veranderd hierdoor.
In 2019 mocht ik in opdracht de surinaamse theaterpop Granmma voor Wensley Pique maken. En in 2021/2022 werd ik gevraagd voor een schoolproject in mijn eigen gemeente, waar ik samen met vele kinderen van 4 tot en met 6 jaar papieren figuren ging maken.
Het blijft altijd een hele interessante weg "De kunst".
De klei heb ik in 2022 weer opgepakt. Vaak komen vershillende werelden bij een elkaar wat steeds weer nieuwe uitdagingen geeft
Mijn moto is dan ook: een mens is never nooit uitgeleerd! Omarm dat!
Rosa (1965)
